Δεκαπενταύγουστος

Μια γιορτή αγαπητή από πολλούς, ωστόσο εμένα ποτέ δεν μου άρεσε. Για σκέψου, να έχεις το πιο κοινό όνομα του κόσμου, να μοιράζεσαι την ημέρα που σε τιμούν με όλη την Ελλάδα και στο τέλος να μην σε θυμούνται και όλοι γιατί ο καθένας έχει κι από ένα τουλάχιστον κοντινό του πρόσωπο να γιορτάσει. Όμως, είναι μια υπέροχη γιορτή όταν τρεις γενιές μιας οικογένειας μαζεύονται γύρω από το γιορτινό τραπέζι και ξεφεύγουν από την καθημερινότητά τους ενισχύοντας αυτόν τον πανίσχυρο δεσμό που ονομάζεται ελληνική οικογένεια.
Ξέρεις τι είναι το ομορφότερο πράγμα στο Δεκαπενταύγουστο; Να ξυπνάς το πρωί και να ακούς ψαλμωδίες που ο αέρας φέρνει από ένα ξωκκλήσι μερικά χιλιόμετρα πιο νότια. Δεν υπάρχει πιο γλυκός τρόπος να ανοίξεις τα μάτια σου. Κι όλα είναι σαν Κυριακή. Η' να κάνεις διακοπές σε ένα νησί ή ένα χωριό, να μην έχεις κανένα συγγενή εκεί και να παρατηρείς τα έθιμα που έχουν για να τιμούν τη μέρα της Παναγίας. Έχω μια υπέροχη φωτογραφία από μια αντίστοιχη ημέρα στην Αστυπάλαια. ελπίζω κάποια μέρα να μπορέσω να την ανεβάσω.
Κατά βάθος είναι ωραίο να ξέρεις ότι όλο αυτό το πανηγύρι στήνεται για χάρη της Παναγίας, της μητέρας όλων. Σε μια θρησκεία που έχει δώσει δεύτερο ρόλο στις γυναίκες, το λαϊκό ένστικτο επικράτησε δίνοντας σε αυτή τη γιορτή εξίσου μεγάλη σημασία με αυτήν προς τιμή του Χριστού.
Αλήθεια, ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί να γιορτάζουμε τόσο την ημέρα θανάτου της. Όταν είχα ρωτήσει το ίδιο για τους αγίους, μου είχε δοθεί η πολύ λογική απάντηση ότι δεν ήταν γνωστή η ημέρα γέννησής τους. Αλλά, για την Παναγία έχουμε πολλές ημερομηνίες καταγεγραμμένες από σημαντικούς σταθμούς της ζωής της. Αλήθεια, γιατί το θάνατο;