Πώς είναι να ονειρεύεσαι;

Δε μου τα είπαν έτσι. Μου είπαν ότι όταν θα μεγαλώσω θα βρω κάποιον να με αγαπά και να τον αγαπώ και η ζωή θα είναι ισορροπημένη. Οι λύπες θα περνούν, γιατί θα υπάρχουν χαρές. 
Δεν είναι όπως μου τα είπαν. Μεγάλωσα. Αγάπησα. Δεν πήρα όση αγάπη είχα ανάγκη. Και η ζωή μου δεν είχε ισορροπία. 
Δεν είναι γιατί έλειπαν οι χαρές. Δεν είναι γιατί οι λύπες ήταν αβάσταχτες. Ήταν γιατί τα όνειρα που έκανα μείναν στο παρελθόν και για το μέλλον δεν έφτιαξα άλλα. 
Χωρίς αγάπη δεν μπορείς να χτίσεις όνειρα. Χωρίς όνειρα δεν είναι εύκολη η χαρά, χωρίς χαρά δε γίνεται δημιουργία. Χωρίς δημιουργία δε χαράζεις πορεία προς το μέλλον. Ζεις χωρίς πυξίδα, αφήνεις τους ανέμους να σε ξεστρατίζουν, παρατηρείς χωρίς να γεύεσαι, δε νιώθεις. 
Δε μου τα είπαν έτσι. Δε μου είπαν ότι υπάρχει ζωή χωρίς αγάπη, χωρίς έμπνευση, χωρίς όνειρα. Ότι ο χρόνος δε σε λυπάται. Ότι κανείς δε γυρίζει να κοιτάξει αν ακολουθείς. 
Η κάθε μου μέρα έγινε ένας αγώνας ενάντια στο χρόνο. Έκανα ό,τι μπορούσα για να τον παγώσω. Για να έχω το περιθώριο να κάνω μια καινούρια αρχή όταν όλα θα είναι μάταια, και πάλι να μην είναι αργά. Για να ζήσω όλα αυτά που ονειρεύτηκα, πριν τα ξεχάσω. 
Δεν ξέρω πόσο κουράγιο έχω. 
Κάποτε μου ζήτησες συγνώμη για το πονεμένο παρελθόν. Αντ' αυτού σου ζήτησα ένα παρόν με όνειρα. Για να υπάρξει μέλλον να τα πραγματοποιήσω. 
Δε μου τα είπαν έτσι. Μα ή που οι περισσότεροι δεν ξέρουν να αγαπούν ή που εγώ δεν ξέρω να ζω.