Λίγα λεπτά απ’ το χρόνο σου μου φέρνουν ευτυχία

Πόσο ωραίο είναι να σου δείχνει κανείς ότι ο χρόνος δεν έχει σημασία όταν είναι μαζί σου, ότι πέρα από αυτή τη συνάντηση δεν έχει τίποτε άλλο για να γεμίσει τη μέρα του, ότι θέλει να σου χαρίσει το πολυτιμότερο αγαθό της ζωής του: το χρόνο του.
Τότε θα μπορέσεις να καταλάβεις τι είναι να φοβάσαι να προτείνεις τον αποχαιρετισμό μήπως και ο χρόνος που περνάς με τον άλλον δεν είναι αρκετός για να σε γεμίσει. Κι όταν τελικά πλησιάζει εκείνη η ώρα να σου ζητά να περπατήσετε μαζί, να χαζέψετε την κίνηση της νύχτας και να νιώσετε την ερημιά των μισογκρεμισμένων σπιτιών στους στενούς δρόμους. Και μια παράκαμψη από τη διαδρομή που θα οδηγήσει στο σταθμό να σε βγάζει σε μια πλατεία που είναι φωτισμένη μόνο για να περάσεις από εκεί, μόνο για να δικαιολογήσει την παράκαμψη που θα κάνει το δρόμο μακρύτερο.
Έχεις σκεφτεί ποτέ πόσο όμορφο είναι να περιμένεις μαζί με τον άλλο στη στάση, να του δείχνεις ότι δεν έχει σημασία αν καθυστερήσεις να γυρίσεις στο σπίτι σου γιατί εκεί δεν θα σε περιμένει τίποτε άλλο από τη σκέψη του; Να δείχνεις ότι δεν θα το αντέξεις να δεις αυτόν που αγαπάς να περιμένει μόνος, να μοιραστείς μαζί του το χρόνο.
Ένα βιαστικό φιλί της καληνύχτας είναι το πιο άδοξο τέλος που μπορεί να δοθεί. Αλλά τι σημασία έχει τελικά όταν υπάρχει η ελπίδα να σε αγαπούν όσο αγαπάς;